Było sobie życie

Ja jestem z lat osiemdziesiątych. Mam nadzieję, że u osób z innych dekad ta piosenka wzbudza równie duży entuzjazm :)

Panie i Panowie, oto Było sobie życie, genialny serial stworzony przez Alberta Barillé’a. Cykl składa się z 26 odcinków, w których Hemo, Globinka i Mistrz, wraz z przyjaciółmi, w obrazowy sposób opowiadają nam z jakich elementów składa się nasz organizm oraz na czym polegają procesy, które w nim zachodzą. Seria rozpoczyna się od “Planety komórek” i “Narodzin”, a ostatni odcinek poświęcony jest odchodzeniu: “Życie toczy się dalej”. 

Co mnie w tym filmie zachwyca? Świetne, poważne podejście do dziecka i jego ogromnych możliwości intelektualnych, wiara w te możliwości, w to jak dużo dziecko może zrozumieć. Było sobie życie jest jak przekład literacki – tłumaczy skomplikowane procesy, które zachodzą w organizmie człowieka na przygodowy język rozumiany przez dzieci, nie gubiąc nic z treści, nie upraszczając. To doskonały miks bajkowych postaci połączonych z fachowym słownictwem, dzięki czemu dzieciaki mimochodem przyswajają skomplikowaną wiedzę.

Abstrakcyjne dla dziecka pojęcia, takie jak (ukochane przez moich synków) makrofagi, leukocyty, granulocyty, enzymy, rybosomy oraz wiele innych, przyjmują w tej bajce konkretne, mające ludzkie cechy postaci, zachowując przy tym swoje charakterystyczne właściwości, niezbędne do funkcjonowania organizmu. Wśród bohaterów zastosowano wojskową strukturę. Mamy sierżanta, kapitana, porucznika, postaci wydają sobie rozkazy, przekazują wiadomości, alarmują, rozwiązują problemy. Wiemy kto komu podlega, za co i przed kim odpowiada. Dzięki temu lepiej rozumiemy, jak działa nasz organizm. Aby zróżnicować sposób przekazywania informacji, w świecie przedstawionym serialu często odbywa się  zwiedzanie – jeden z bohaterów oprowadza grupę postaci i opowiada: to są mitochondria, to jest informacyjne RNA, tu zachodzi transformacja, bohaterowie tłumaczą sobie nawzajem swoje nazwy oraz elementy przestrzeni, która ich otacza. A przy okazji żartują, robią sobie psikusy, przyjaźnią się lub droczą. Przez to odbiorca wcale nie jest zmęczony ogromem przekazanej mu nowej wiedzy. Bo to jest naprawdę ogrom (do tego jeszcze autorzy filmu często przemycają dane liczbowe).